Decyzję o utworzeniu cmentarza centralnego w Szczecinie podjęto w 1899 r. Było to podyktowane przepełnieniem licznych miejskich miejsc pochówku na terenie miasta, które wraz z rozpoczęciem budowy jednej miejskiej nekropolii zlikwidowano. Projekt cmentarza wykonali Wilhelm Meyer- Schwartau i Georg Hanning. Założeniem architektów było stworzenie cmentarza w postaci parku, dlatego dużą część terenu stanowią zieleńce, szpalery drzew i zbiorniki wodne.
W latach 1900 - 1905 zbudowano kaplicę cmentarną. Jej lokalizacja - na linii wschód-zachód i architektura nawiązują do tradycji chrześcijańskiej oraz antycznej symboliki zachodzącego słońca w kulcie zmarłych. Zbudowana na planie krzyża w stylu neoromańskim zakończona kopułą miała naśladować Grób Świętego w Jerozolimie. Wnętrze kaplicy pierwotnie ozdobione było bogatą polichromią o motywach roślinnych. W latach dwudziestych przy kaplicy wzniesiono krematorium.
Po drugiej wojnie kaplica nie była użytkowana. Do jej odbudowy przystąpiono dopiero w roku 1981. W trakcie remontu doszło jednak do pożaru, który zniszczył kopułę. Po zakończeniu odbudowy nie odrestaurowano w pełni pierwotnego wnętrza kaplicy, która jest ponownie użytkowana od 1994 r. Krematorium zostało uruchomione ponownie od 2005 r.